Wednesday, October 11, 2006

તરફડાટ એટલે ?
તમે કહેશો,
જલ બહાર આણેલા
કોઇ મીનને પૂછી જુઓ !
પણ ઘૂઘવાતા ઉદધિના ભીતર
જે
કોરું કોરું તરફડે,
એને તમે શું કહેશો ?

Night time thoughts ...


Never let ohters drive your emotions. In the end you'll be the one who suffers and the reason for suffering may not be even aware of it..
Every day is new day, new hope, new life. Dont live in past, which is already gone. start your day with new hope and new faith. Ask to god to be with you in your decisions and your life:) he'll be more then happy to do it:)

Monday, October 09, 2006

A week before midterms:(

Its now week before mid term..

As usual i havent started study:P
but i guess now its time to look for books
and
that gives me one reason for mah favourite monster energy drink..
have thi nights divas bani jashe nd i'll start opening the books i have not seen yet..
but
orkut nd blog will still be up!!
cheers....

મૂકેશ જોશી - તને ચાહવામાં કશું ખોઇ બેઠાં

તને ચાહવામાં કશું ખોઇ બેઠાં
હતા બે’ક આંસુ અને રોઇ બેઠાં
કર્યુ વ્હાલથી મેંશનું તેં જે ટપકું
અમે ડાઘ ધારી અને ધોઇ બેઠાં
બધા શે’ર તારી સ્તુતિ થઇ ગયા છે
અમે આ ગઝલમાં તને જોઇ બઠાં
હશે એમને કેટલો તારો આદર
બધા વ્રુક્ષ ઊભા! નથી કોઇ બેઠાં
સમય પણ તેં આપી દીધો’તો મિલનનો
અમે પણ ખરા, એ સમય ખોઇ બેઠાં

Saturday, October 07, 2006

આપણી વચ્ચે હતી !

તારીને મારી ચચૉ આપણી વચ્ચે હતી
તો ય એમાં દુનિયા આપણી વચ્ચે હતી !
આપણે એકાંતમાં કયારેય ભેગા કયાં થયા?
તો ય જોને, કેવી અફવા આપણી વચ્ચે હતી
આપણે એકબીજા સાથે શ્ર્વાસેશ્ર્વાસ જીવ્યાં તે છતાં,
એકબીજાની પ્રતીક્ષા આપણી વચ્ચે હતી !
કોઇ બીજાને કશું કયાં બોલવા જેવું હતું ?
આપણી પોતાની સતા આપણી વચ્ચે હતી.
આપણે તો પ્રેમના અરમાન પૂરવાના હતા,
કાં અજુગતી કોઇ ઇચ્છા આપણી વચ્ચે હતી
યાદ કર એ પુણ્યાશાળી પાપની એકેક ક્ષણ
કેવી લીલીછમ અવસ્થા આપણી વચ્ચે હતી !
એક ક્ષણ આપી ગઇ વનવાસ સદીઓનો ખલીલ !
એક ક્ષણ માટે જ મંથરા આપણી વચ્ચે હતી !

- ખલીલ ધનતેજવી

source:http://sneh.wordpress.com/page/2/

A daily prayer.

હે, પરમાત્મા !

મને તારી શાંતિનું વાહન બનાવ.
જ્યાં ધિક્કાર છે ત્યાં હું પ્રેમ વાવું-
જ્યાં ઘાવ થયો છે ત્યાં ક્ષમા
જ્યાં શંકા છે ત્યાં શ્રધ્ધા
જ્યાં હતાશા છે ત્યાં આશા
જ્યાં અંધકાર છે ત્યાં પ્રકાશ
જ્યાં શોક છે ત્યાં આનંદ.

હે દિવ્ય સ્વામી !
એવું કરો કે, હું આશ્વાસન મેળવવા નહીં, આપવા ચાહું.
મને બધા સમજે એ કરતાં હું બધાંને સમજવા ચાહું.
મને કોઇ પ્રેમ આપે એ કરતાં હું કોઇને પ્રેમ આપવા ચાહું.

કારણ કે,
આપવામાં જ આપણને મળે છે.
ક્ષમા કરવામાં જ આપણે ક્ષમા પામીએ છીએ.
મૃત્યુ પાનવામાં જ આપણે શાશ્વત જીવનમાં જન્મીએ છીએ.

- સંત ફ્રાન્સિસ

What a beautiful thought!!

એક રાત્રે સ્વપ્નમાં મને ભગવાન દેખાયા.તેમણે મને કહ્યું;”મારા પ્રિય બાળક,હું હંમેશા તારી સાથે જ રહું છું.”


હું કાયમ દરિયાકિનારે ફરવા જાઉં અને જોઉં તો મારા પગલાની સાથે એક જોડ પગલા હોય જ.
મને તરત યાદ આવી જાય કે પગલા તો ભગવાનના છે કારણકે તે હંમેશા મારી સાથે જ રહે છે.પરંતુ જ્યારે જોઉં કે તે મારી સાથે હોય છે તે સમય મારા જીવનનો સુખમય સમય હોય છે.
જ્યારે હું તકલીફમાં હોઉં અથવા દુઃખથી ઘેરાયેલો હોઉં ત્યારે માત્ર હું એક જ જોડ પગલા જોઈ શકું છું.આ તે કેવી રીત? મેં ભગવાનને પૂછ્યું: “તમે કહેતા હતાને કે તમે હંમેશા મારી સાથે જ રહો છો. તો પછી મારા ખરાબ સમયમાં હું કેમ તમારા પગલા નથી જોતો? તે સમયે તમે મારાથી કેમ દૂર જતા રહો છો?”
ભગવાન મધુર સ્મિત કરતા બોલ્યા;”વહાલા બાળક, જે સમયે તું એક જ જોડ પગલાં જુએ છે, તે મારા પગલા હોય છે. કેમકે તે સમયે મેં તને ઉચકી લીધો હોય છે.”

મારી આંખો ભીંજાઈ ગઈ,હું ગળગળો થઈ ગયો.મારું મસ્તક તેમના ચરણોમાં ઝૂકી ગયું.
ઉપલબ્ધ એક જણની અદા શી અજબ હતી
એ પણ ભૂલી જવાયું કે શેની તલબ હતી
પાસે જઈને જોઉં તો કાંઈ પણ હતું નહીં
રેતી ઉપર લખ્યું હતું કે અહીં પરબ હતી !

- મુકુલ ચોકસી

ક્યારે, કઈ રીતે, ને એમાં વાંક કોનો? શું કહું?
વાતેવાતે એમ દસ્તાવેજ થોડા હોય છે ?
પાંપણો ઝુકાવી મન, હળવેકથી, પાછું વળ્યું
સર્વ કિસ્સા સનસનટીખેજ થોડા હોય છે ?

- ઉદયન ઠક્કર
અસંખ્ય ઝાંઝવા ઘરની હવામાં ભટકે છે,
પછીથી હાથની રેખા બનીને અટકે છે.

હવે આ વૃક્ષને કેવી રીતે હું વૃક્ષ કહું ?
વસંત ડાળીએ બેસે તો ડાળ બટકે છે !

દીવાલ જેવી સલામત જગાઓ શોધીને
જુઓ, બધાં જ છબીમાં નિરાંતે લટકે છે.

- રમેશ પારેખ

source:http://layastaro.com/
તું-હું વચ્ચે
વિરહ દીવાલ.

રોજ શબ્દ-ટકોરા પાડું
તું સાંભળ.

રોજ કાન માંડું,
તને સાંભળવા.

મારા શબ્દ સામે
તારા બોલ મૌનના.

ન તૂટે વિરહ
ન ખૂટે વહાલ.

- હસમુખ પાઠક

source: http://layastaro.com/

Friday, October 06, 2006

તારી સાથે
રેતીમાં પાડેલાં પગલાં
લૂછાઈ જશે.
પાંચ મિનિટ પછી
કદાચ,
કોઈને ખબર પણ ના હોય,
કે આપણે અહીંથી
સાથે પસાર થયા છીએ.
છતાં,
તારી સાથે ચાલેલાં થોડા ડગલાં,
મારી સ્મૃતિમાં અકબંધ રહેશે !

Thursday, October 05, 2006

ક્યારેક એક્લતા જો કોરી ખાય
નીંદર જો તારી વેરણ થાય
તો મને યાદ કરજે તું ….
દૂર સંભળાતા કોયલના સૂર,
વસંત નો વહેતો શીતળ સમીર હદયમાં જો જગ્વે પીડાના સૂર
તો મને યાદ કરજે તું ….
લીલાછમ પાંદડે હસતું ઝાંકળમેહ વરસાવતું કોઇ કાજળિયું વાદળ,
કરી મૂકે તને જો વિરહથી વિહવળ
તો મને યાદ કરજે તું….
નિકટનું સ્વજન જો દિલ ક્યાંક તોડે,
અડધી સફરે જો સંગ – સાથ છોડે
તો ય મને યાદ કરજે તું….
આ હથેળી બહુ વહેમવાળી જગા છે,
અહીં સ્પર્શ વસતા એ પ્રેતો થયા છે.

હવે પાંપણોમાં અદાલત ભરાશે
મેં સ્વપ્ન નિરખવાના ગુના કર્યા છે

મને આ નગરમાં નિરાધાર છોડી
રસ્તા બધા કોની પાછળ ગયા છે

છે આકાશમાં છે, અને આંખોમાં પણ છે
સૂરજ માટે ઉગવાના સ્થાનો ઘણા છે

પહાડો ઉભા રહીને થાક્યા છે એવા
કે પરસેવા, નદીઓની પેઠે વહ્યા છે

મને ખીણ જેવી પ્રતિતિ થઇ છે
હું છું ને ચારે તરફ ડુંગરા છે

ગઝલ હું લખું છું અને આજુ-બાજુ
બધા મારા ચહેરાઓ, ઉંઘી રહ્યા છે